نوآوری یک مزیت رقابتی بسیار مهم برای شرکت‌های مختلف به‌ویژه شرکت‎‏‌های نوپا به شمار می‌رود. اما گاهی بنا به ‏دلایل مختلفی مثل نداشتن سرمایه کافی، شرکت‌ها نمی‌توانند به بحث نوآوری توجه لازم را داشته باشند و دقیقاً ‏اینجاست که سرمایه‌گذاری توسط شرکت‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر شرکتی اهمیت خود را نشان می‌دهد. در این حالت ‏عموماً یک شرکت مادر روی واحد تحقیق و توسعه شرکت (‏R&D‏) مجموعه خود سرمایه‌گذاری کرده و بدین ترتیب روی ‏بحث‌های نوآورانه در حوزه فعالیت خود متمرکز می‌شود. ‏

شرکت‌های خطرپذیر (‏CV‏) و شرکت‌های خطرپذیر شرکتی (‏CVC‏) در ظاهر ساختاری یکسان و مشترک دارند اما در باطن ‏تفاوت‌های بارزی را می‌توان در زمینه نحوه عملکرد، چگونگی سرمایه‌گذاری و اهداف آنها قائل شد. اصلی‌ترین تفاوتی که ‏میان این 2 سبک سرمایه‌گذاری وجود دارد، در بحث اهداف است. شرکت‌های خطرپذیر (‏VC‏) بیشتر به دنبال دستیابی ‏به اهداف مالی هستند اما شرکت‌های خطرپذیر شرکتی تنها اهداف مالی فکر نمی‌کنند و در کنار آن به دنبال رسیدن به ‏یکسری اهداف استراتژیک نیز هستند.‏

‏3 مزیت اصلی که سرمایه‌گذاری خطرپذیر شرکتی (‏CVC‏) می‌تواند برای استارتاپ‌ها داشته باشد عبارت است از: ‏دسترسی به دارایی‌های شرکت مادر، افزایش اعتبار در بازار و داشتن استقلال مناسب برای خروج از حالت فعلی و ‏تبدیل‌شدن به یک مجموعه مستقل

سرمایه‌گذاری روی کسب‌وکارهای نوپا شاید بتواند برای شرکت‌های سرمایه‌گذار خطراتی را به همراه داشته باشد اما در ‏کنار آن می‌تواند در کنار رسیدن به بازده مالی مناسب، باعث دستیابی به اهداف استراتژیک مشترک و متناسب با ‏شرکت مادر نیز شود. ‏